Mijn strijd in Coronatijd

 "Heere, God van Israël, er is geen God zoals u, in de hemel boven, of op de aarde beneden, Die het verbond houdt, en genade (schenkt) met al uw knechten die voor Uw Aangezicht wandelen met geheel hun hart (...) En nu, O God van Israël, laat Uw Woord, ik bid u, bevestigd worden, dat wat Gij gesproken hebt (...) Als er ziekte komt (omdat zij tegen U gezondigd hebben); als zij naar deze plaats bidden, en Uw Naam belijden, en zij zich van hun zonde afkeren, wanneer U hen getroffen zult hebben: 

Hoort U dan in de hemel, en vergeef de zonde van uw knechten, en van uw volk (...), dat U hen de goede weg leert waarin zij moeten wandelen (...) opdat zij U zullen vrezen, ja opdat de wereld Uw Naam kenne, en U zullen vrezen (...)"

Een gedeelte uit 1 Koningen 8; het gebed van Salomo na de tempelbouw, ietwat samengesteld op onze huidige situatie. Een gedeelte waar ik meermaals bij bepaald mag zijn de laatste tijd. We leven in een tijd die in zonde en zondige uitingen Sodom en Gomorra al verre voorbij zijn. Is het coronavirus een straf van God? Ik weet het niet, maar ik zou dit zeker niet uitsluiten. We leven in een wereld die in de zonde al zo ver gevorderd is, dat ik mij kan voorstellen dat de HEERE zegt: Tot hier en niet verder. Maar ik kan er geen uitspraak over doen; Mijn gedachten zijn verre van Zijn gedachten. Ik ben een schepsel, zondig in zichzelf, God verlaten en de zonden najagende. 

We leven in een tijd waar de eerste tekenen in ons land al zichtbaar worden; We leven in een roerige tijd, waarbij een ieder aan het virus onderworpen is. We kunnen niet ontkennen dat het een onzichtbare vijand is, waar geen mens aan te pas komt, waar geen mens de hand in heeft, waar geen mens de controle over kan krijgen. Is dat zo? In zekere zin niet! Want wij kunnen de controle krijgen, wanneer wij dit virus bij de wortel aangrijpen. Maar waar is deze wortel? Het is immers een onzichtbare vijand!

Toch is de wortel duidelijk vanuit Gods woord. We lezen van een aantal mensen die dit zelf hebben ondervonden;

Nehemia 1:6; Wij hebben gezondigd tegen U, zowel ik als mijn vaders huis hebben gezondigd

Psalm 106: Wij hebben gezondigd, wij en onze vaderen, wij hebben ongerechtigheid gedaan, we hebben dwaas gehandeld

Jeremia 3:25: Wij liggen in onze schaamte, en onze verwarring bedenkt ons; want wij hebben gezondigd tegen de HEERE onze God (..)

Daniël 9: Wij hebben gezondigd (...) en zijn tegen u opgestaan door van uw geboden en oordelen weg te gaan (...)

Ach het zou mij de tijd ontbreken om meer voorbeelden te noemen. Maar daarin ligt in mijn ogen de wortel van het kwaad wat ons overkomt; wat de gehele wereld raakt: Wij hebben God verlaten, wij zijn onze eigen inbeeldingen achterna gelopen. Wij hebben niet betrouwd op de HEERE, onze God, wat betreft degenen die Hem zoeken, of die onder Zijn woord mogen verkeren.

En dan zie ik de trend, de discussie ontstaan: Overheden gehoorzaam zijn wanneer deze niet in strijd is met de bijbel. 30 mensen in de kerk, zo min mogelijk zingen. Adviezen van de overheid, adviezen van de Landelijke kerk. Want dat is onze verantwoordelijkheid. En zoals de kerken zeggen: Wij hebben allereerst aan de Koning der koningen te verantwoorden. En het is onze plicht, om een ander geen aanstoot te zijn (Rom. 14:13). Wij moeten niet willen, negatief in het nieuws te komen en een aanstoot voor onze broederen te worden, die onder Gods woord verkeren. Verder moeten wij solidair zijn - en een voorbeeld voor de wereld. Naastenliefde, want dat is het 2e gebod, gelijk aan het grote gebod. Onze naasten liefhebben als onszelf. Egoïsme moet wijken, wij dienen ons nederig op te stellen. Dat zegt Gods woord! De diensten terugschalen, want de Heere geeft middelen aan ons: Digitaal de dienst volgen. Wat een zegen dat de Heere zo naar de Zijnen omkijkt! Wat groots dat deze mogelijkheden ons worden gegeven. De Heere verlaat de Zijnen niet! Soli Deo Gloria!

... Ik walg hiervan! Ik walg hier oprecht van. Als dat de weg is die wij moeten bewandelen, 'in afhankelijkheid', want  'God moet het doen, Hij zal het doen', dan lees ik een andere bijbel dan de meeste mensen. Daar ligt ook het probleem in mijn ogen. Men kent ieder prekenboek, men kent de dogmatiek, men kent de oudvaders, de strijd der reformatoren, ja men kent de gehele catechismus! En triestelijk, men kent Gods Woord niet. Men komt niet verder dan de gepreekte tekstgedeelten van de bijbel. Men kent de Godvruchtige mannen niet, waarover Gods woord zo rijkelijk spreekt. Men weet niet dat God getrouw is, omdat men dit niet leest in Zijn eigen woord. Men komt niet verder dan een dagboek en een preek op een doordeweekse dag. Men onderzoekt de schriften niet. Wie was Henoch? Wie was Kaleb? Wie was Othniël? Wie was Jonathan? Wie was Asa? Wie was Micha? Wie was Josia?

Mannen Gods waarvan men het bestaan niet weet, maar wiens levensomschrijving, of woorden, ons dicht bij de HEERE kunnen brengen. Zij zijn ons ten voorbeeld gesteld.

En wat betreft de andere spiegel waarin wij mogen kijken, en waar wij ons leven naast mogen leggen: Wie was Korach, wie was Jerobeam (naar wie zoveel verwezen wordt in hun zonde) wie was Achaz, wie was Achab, wie was Hananja, wie waren al dezen? En de tijd ontbreekt om verder te gaan. Ja zelfs de kleine profeten; men weet niet van hun bestaan af, wat hun boodschap was, en hoe hun leven van de HEERE afhankelijk was. Men kent de bijbel niet. Nahum? Habakuk? Zacharia? Maleachi? Het is schade aan de ziel, om Gods woord neer te leggen wanneer wij een dagboek lezen. Leven wij uit Gods woord? of uit de toelichting op een aantal verzen? Preken die wij niet onderzoeken op waarheid? Ja we weten het: Dit komt er niet in voor, dat was te weinig bepreekt, noem maar op. Maar Gods woord kennen we niet, en we kennen dus ook niet de werking van: onderzoekt alle dingen en behoudt het goede. Ach was dit juist niet waar Salomon Duijtsch de fout in ging? Zo lezen we: IJverig studeert hij in de Talmoed, in de vaste overtuiging dat God hem daarvoor zal belonen. In het Oude Testament leest hij niet. 

En daarom is Gods volg verachterd. Wij laten ons beredeneren en beinvloeden door ogenschijnlijke 'bijbelse' normen en waarden. Maar ach, hoe anders is de werkelijkheid.

Wij hebben verantwoording af te leggen aan de Koning der koningen. En de maatregelen zijn een advies, geen opgelegd feit; Immers worden de onderlinge samenkomsten geschonden. Wij komen niet meer in Gods huis, onder Zijn woord. Digitale middelen? Satanswerk, want wij missen de eenheid en de gemeenschap. Van God gegeven? Ja van mijn HEERE gegeven voor hen die niet meer in Gods huis kunnen binnentreden. Thuis luisteren geeft enorm veel prikkels en verleidingen; is het nog een heilig onder Gods woord komen? Ik vraag het mij ten zeerste af, en durf zelfs te stellen dat er velen zijn die de dienst des HEEREN, op welke wijze dan ook, ontheiligen, hetzij bewust, hetzij onbewust.

Geen aanstoot zijn? Dat betreft de naasten - degenen die wij in de HEERE mogen kennen, in Christus, Zijn zoon. Degenen met wie wij geestelijk verbonden zijn. Dan blijft er nog een handjevol over. Moeten wij dan die regel stellen boven de afbreuk van Gods Heilige samenkomst? Maken wij elkander nog vurig voor God en Zijn dienst? Zijn wij strijders voor de HEERE?

Langzaamaan, door solidariteit, sluipt de wereld in de kerk. Kijken wij nog op van zonde? Een scheiding, het doet ons schrikken voor een zeer korte tijd. De dood van duizenden, ach wat erg.. voor een paar minuten. De zondige uitspattingen van de wereld (LHBT), ach het raakt ons niet, of God is een vergevend God. Het is allemaal niet zo erg, het zal wel los lopen.. zonde wordt wel vergeven, we hebben een genadig God. 'Heere, wilt u de weg zegenen die wij zijn ingeslagen? Wilt U Uw zegen schenken over onze keuze? U laat een bidder niet staan! Maar niet onze, maar Uw wil geschiede. Juist. FOUT! 'Wat wilt GIJ dat wij doen zullen? Daar begint het mee! Niet de HEERE als meewerkend voorwerp, maar als LEIDEND voorwerp!

Ik vrees dat wij NIETS meer kennen van de strijd van Luther. Ik vrees dat wij niets kennen van een leven uit Gods woord, zoals Caspar Olevianus, Zacharias Ursinus, Augustinus, Johannes Calvijn, Maarten Luther, en nog vele anderen. Al hun werken kwamen voort uit Gods Woord. Hoe gezegend is iemand als Matthew Henry geweest, om zo de schrift tekst voor tekst (en in context) door te mogen worstelen?

Na dit virus komt de grondwet aan de orde: De vrijheid van godsdienst. Zien wij deze gevaren? Hoe lang zullen wij nog blijven liggen? Ontwaakt, gij die slaapt! Het is tijd om op te waken! Ik vrees oprecht voor de koers die wij als gemeente(n) op gaan. En ik geloof oprecht, dat het nu tijd is om waarlijk Hem te belijden, Hem te zoeken, en voor Hem uit te komen. De kritiek van de wereld brengt scheuring in de kerken, dat hebben we al gezien toen vele kerkgangers Staphorst bedankten voor hun kerkgaande ledenaantal. Willen wij hiermee doorgaan, willen wij langzaamaan verdwijnen in de strijd? Het is als drijfzand, wanneer het te laat is zullen wij er niet meer uit kunnen komen.

Wij moeten oproepen tot een vasten, een bidstond, waarbij onze zonden, onze kwade daden, onze ongerechtigheid erken wordt, en oprecht wordt beleden aan de HEERE, onze God. Daar begint het, daar moeten wij ook de eenheid in vinden. Dat wij gezamelijk, in gemeenschap, eens de knieën buigen voor de HEERE. Hoevele koningen scheurden hun kleren niet voor de ogen van het volk? En vinden wij knielen niet meer dan normaal voor het gebed? Ach laat dat onze eerste vernedering zijn, gezamelijk letterlijk de knieën te buigen voor de HEERE! Hoe groot zou dat zijn? 

 

.. Soms is het nodig je gevoelen uit te schrijven. Soms is het goed om deze dingen te delen. Niet om hierover te discussiëren, maar wel om weer te geven wat er soms in het hart speelt. Dat geeft verlichting, dat geeft ook rust. De HEERE brenge nog een terugkeer in ons land, zodat we allen oprecht mogen zeggen: SOLI DEO GLORIA, In de Vader, in Christus, Zijn Zoon!