De Morgen is gekomen

Wat schieten wij als mensen toch veel te kort.. Zelfs na ontvangen genade, zoeken wij onze eigen eer, leven ons eigen leven, en als God het geeft, denken wij slechts een ogenblik aan Hem. Zo beschrijft het volgende lied de kennis die de bekeerde zondaar van God heeft, maar ook de bekering en genade die deze zondaar steeds weer nodig heeft. Want na ontvangen genade, hebben we 1 ding volkomen gekregen; Steeds weer een besef van zonde, en daarmee moeten we naar de Heere toe. De morgen is gekomen...

De morgen is gekomen en nog, Heer', is het nacht.
De Ster heeft wel geschenen, maar U heeft men veracht
De engelen, zij zongen, maar wie hoort nu hun lied?
De herders knielen neder, maar wij, Heer', doen dat niet..

Wij trekken door woestijnen, maar ons geleidt geen ster;
Omdat wij U niet zoeken, blijft ook Uw licht ons ver.
Maar zijt Gij niet gekomen, voor 't volk dat U niet zocht?
En hen, die U niet kenden, die hebt Gij vrijgekocht!

't Is weer advent, en stralend ontsteekt g'Uw grote licht
Wij staan met blinde ogen.. Heer' open ons gezicht!
En open onze oren, opdat Uw vredegroet,
Ons nu zo stomme monden, voor eeuwig danken doet!