De dood, die samenbrengt

Een lied, dat spreekt over de dood. De dood, dat klinkt als een zwaar onderwerp.. Wie zit daar nu op te wachten, wat is er zo mooi aan de dood?


Toch is dit lied erg diep, en mogen wij de dood vanuit een ander licht zien. Het gaat niet over lijden sterven en droefheid, maar het spreekt over de zalige weg die Christus is gegaan. En dat wij, wanneer wij sterven, eens bij Hem mogen zijn. De dood scheidt niet, maar brengt ons, in dat licht, weder tot Hem!
En de dood van een christen, spreekt tot de wereld. Want een ware volgeling van Hem, mag in vrede sterven; hij mag naar huis. En dit is voor de achterblijvende mensen een verborgenheid. De naasten die mogen weten dat hij of zij nu thuis mag zijn, hebben ook veel troost daarin. En dat doet de buitenstaanders verwonderen. Want wat is toch dat geheim?


En dan vers 2 spreekt over dat geheim; Het lijden en sterven van Christus, waardoor vele zielen behouden worden. Dan komt het geheim openbaar, en daarin mag dit lied dan ook eindigen!

U geldt de zaak, Uw roem en eer
de zaak waarvoor wij staan;
en daarom strijden wij te meer,
steeds door U voorgegaan.
Maar wensen wij de oogst zeer groot,
dan moeten wij gans in de dood.
Ziet maar op 't land naar 't tarwegraan;
het sterft, om daarna op te staan;
door onze dood
wordt d' oogst van zielen groot.

Uw voorbeeld, Heiland, spoor' ons aan.
Door lijden tot de troon;
dit is de weg, door U gegaan:
geen kruis, dan ook geen kroon.
Welaan dan, broeders, in 't geloof,
houdt hart en oor voor wereld doof;
weerstaat des vleeses lust en macht;
o sterft! Uw Heer en Heiland wacht!
En door uw dood
wordt d' oogst van zielen groot.

Hij Zelf, het ware tarwegraan,
ging voor ons in het graf:
verheerlijkt is Hij opgestaan
tot Die, Die Hem ons gaf.
Komt, broeders, wordt dan Hem gelijk.
Wint zielen voor Zijn koninkrijk;
uw eigen leven telt niet meer,
vraagt naar Gods wil, naar Jezus' eer;
en door uw dood
wordt d' oogst van zielen groot.