Ik wil opstaan en tot mijn Vader gaan..

Een mooi gedicht, toebehorend aan R.M. McCheyne. Wat mij hierin ontroerd is de vrijmoedigheid die een gelovige mag ontvangen, na ontvangen genade, en na afdwaling. Ook al is er twijfel en aanvechting vanwege de zonden, die wij steeds opnieuw doen, toch zien wij, dat het geloof in dit gedicht sterker is dan de weemoed. Tot God gaan, omdat juist dáár vergeving is te krijgen van onze zonden. Een Goddelijke vrijmoedigheid!

Ik zal, met zondenlast belaan,
toch opstaan en tot Christus gaan
en Hem mijn schuld belijden.
Hij zal mij wassen in Zijn bloed,
mijn hart vernieuwen en Hij doet
mij Hem mijn leven wijden.

Och, werd die vreugde meer begeerd,
de enige, die nooit verkeerd,
op droefheid, uit zal lopen
Ga naar de Levensbron met mij,
het aanbod tot de dronk is vrij,
't is zonder geld te kopen.

Ik ga tot Christus, omdat Hij
de slechtsten roept; kom, ga met mij!
En heb ik Hem gevonden,
dan leef ik en beweeg in Hem,
want ik verroer geen lid voor Hem,
dat Hij niet heeft ontbonden.