Vaste Rots van mijn behoud..

Soms zijn er van die liederen, die je persoonlijk raken.. van die liederen die je nooit meer zal vergeten. Hoewel vele liederen mij bijstaan, is dit toch wel een lied wat aan mijn hart is gebonden. Een lied dat voor mij, mijn plaats ten opzichte van God vertelt. Zoals de 2 zijden van het Kruis mij altijd bezig houden - Gods Verlossing en mijn Schuld.. Zo wijst dit lied op de zondaar, die zijn zonden belijdt, en verteld dat hij niets toedoet aan Gods grootheid, maar juist de oorzaak is van de noodzaak van het lijden.. 

Maar toch, in die aanvechting van schuld, beseffend wat we juist tegen Hem hebben gedaan, dan toch die vrijmoedigheid om tot God te vluchten, met de overtuiging, dat enkel daar de redding is. Kortom, een lied wat aan mijn hart kleeft, een lied dat zo die 2 kanten belicht, en ondanks die Goddelijke Vrijmoedigheid verkondigt!

Vaste Rots van mijn behoud,

als de zonde mij benauwt,

laat mij steunen op Uw trouw,

laat mij rusten in Uw schaûw,

waar het bloed door U gestort,

mij de Bron des Levens wordt.
 

Jezus, niet mijn eigen kracht,

niet het werk door mij volbracht,

niet het offer dat ik breng,

niet de tranen die ik pleng,

schoon ik ganse nachten ween,

kunnen redden, Gij alleen.

Zie, ik breng voor mijn behoud

U geen wierook, mirr' of goud.

Moede kom ik, arm en naakt,

tot de God, Die zalig maakt,

Die de arme kleedt en voedt,

Die de zondaar leven doet.

Eenmaal als de stonde slaat,

dat dit lichaam sterven gaat,

als mijn ziel uit d' aardse woôn

opklimt tot des Rechters troon,-

Rots der eeuwen, in Uw schoot

berg mijn ziele voor de dood.